Hallo!! Eindelijk weer eens een PR!

Goed werk kost tijd, maar om nu 4 jaar te moeten wachten op een PR? De vlag kan uit, het is gelukt 1:59:00 rond op de Halve Marathon in Leiden! Eindelijk onder die 2 uur.

Hoe zat het ook alweer?
In 2012 liep ik de halve marathon in Parijs. Op mijn Garmin klokte ik af op 1:59:54, echter in de uitslagen stond 2:00:08, bummer! Maar goed zo dicht bij die 2 uur ben ik daarna nooit meer gekomen. De halve marathon werd immers ingeruild voor de hele marathon en verder. Daarnaast liep ik halve marathons die qua parcours niet echt geschikt waren om een PR poging te doen onder andere door de heuvels in Limburg en over het strand in Zeeland.

In de halve marathons die ik wel liep, zoals Amsterdam 2013 en Leiden 2014, kon ik niet eens dichtbij dit PR komen. Te warm, te koud, niet genoeg getraind, teveel getraind (jahahaa), kortom een scala aan redenen waarom ik iedere keer aan mezelf kon verklaren waarom het niet lukte. Toch kwam dit jaar Leiden in mijn agenda, immers dat is een prima voorbereiding voor de Slachte marathon die 2 weken later zal plaatsvinden en het uitgelezen moment om een keer tempo te maken. Met een oververhitte Leiden ervaring van 2014 nog in mijn achterhoofd en de opmerking “het is altijd mooi weer in Leiden” liep de stress in mijn lijf wat hoger op dan de bedoeling. Tja, je bent een stresskip of niet natuurlijk.

Gelukkig, de weersvoorspelling bleef, voor de desbetreffende zondag, wat achter op wat voor de meeste mensen wenselijk is voor een weekend eind mei. De andere kant, de voorspelling gaf regen aan, veel regen; het blijft natuurlijk altijd wat (of nooit niks). De week voorafgaand aan de halve wilde ik serieus mijn best doen om me goed voor te bereiden op deze halve, maar zoals gewoonlijk liep alles weer anders dan ik in mijn hoofd had.
Dus na een slechte nacht, stond ik vroeg naast mijn bed om braaf om 7:30 uur achter het stuur te stappen. Onderweg regen, maar verder een vlotte reis naar Leiden, parkeren prima (wel duur) en de shuttlebusje naar de Garenmarkt in waar ik de eerste bekende tegenkwam (hallo Frank),

Het afhalen van mijn startnummer ging vlot (een half uur later was ditzelfde traject bijna onmogelijk). Zelfs bij de dixies is het nog rustig (hallo Saskia (gefeliciteerd met je eerste HM! Super gelopen!) en Gaby) Meeting met Team Vroem (hallo Nesrine, Chiel, Henny, jarige Milan, Alex, Cor (en Atie) Ron, Niels, Joke en natuurlijk Jan) worden de doelen nog even op scherp gezet. Ja, het is toch echt de bedoeling dat ik onder die 2 uur ga al durf ik dat niet hardop te zeggen, gelukkig doet Jan dat voor me.
Ondertussen gaat het hallo zeggen door (Hallo Martin met delegatie en RR). Langzamerhand zoekt iedereen zijn startvak op. Jan en ik starten vanuit E, vervolgens blijkt dat Team Vroem zich daar ook verzameld heeft. In het startvak wordt dan ook de groepsfoto gemaakt ;-) beter laat dan nooit. Als we dan eindelijk van start mogen gaat iedereen zijn eigen weg. Jan en ik lopen samen, het aanvalsplan dat ik van te voren gemaakt had kan na 1 km al in de prullenbak (idee: start met een km op 6:00 versus werkelijkheid 5:19), maar eigenlijk gaat het best lekker. Dus ondanks dat we na iedere kilometer tegen elkaar zeggen dat we echt wat tempo moeten terugnemen, gaan we gewoon door.

Op het moment dat we de polder indraaien geeft Jan aan een kleine tussenstop te moeten maken op de plek waar we elkaar 2 jaar geleden kwijt raakten. Ik hobbel heel rustig verder en kan eindelijk mijn HF laten zakken. Het is op dat moment echt warm en het zweet loopt in straaltjes van me af. Jan is er snel weer bij en met z’n 2-en hobbelen rennen we door. Gaat prima met kilometertijden rond de 5:30, terwijl we allebei denken: "hoe lang houden we dit vol?!". Op 13,5km besluiten we om even te lopen bij een drankpost om de HF weer wat te laten zakken. Ik zie dat de tijd dan snel oploopt en dus proberen we snel weer het tempo weer op te pakken. Vlak na de 15 km splitsen onze zelfbenoemde pacers (we rennen al een aantal kilometers achter 2 mannen met een lekker tempo aan), Jan blijft bij de blauwe shirt meneer en ik haak aan bij de witte shirt meneer. De wind trekt ondertussen aan en donkere wolken kondigen de verwachte regen aan.

Voor de regen binnen, het mantra zit in mijn hoofd. Nog 6 km, nog 5 km, nog 4, nog 3,5 km, nog 3 km. Damn!! We lopen inmiddels weer in Leiden en ineens herinner ik me waarom ik PR pogingen haat. De kleine klinkertjes zijn irritant, ik heb het warm, benen zijn zwaar, k*t rustieke bruggetjes in Leiden en waar is die f*cking finish? Ik loop langs de gracht en weet dat het hier ergens moet zijn. Inmiddels is het grote rekenen begonnen, ga ik dit redden? Sub 2?? Voor de regen binnen, sub 2, doorgaan!! Eindelijk: daar is de finish en ik druk af op 1:59:00
Daar valt er toch wel iets van me af, na 4 jaar eindelijk officieel onder die 2 uur! Als een blij ei loop ik rond en kijk of ik Jan kan ontdekken. Ik word weggestuurd uit het directe finish gebied (logisch) maar sta op de uitkijk en in minder dan 2 minuten, komt hij over de streep.
Ongelooflijk; ruim 13 minuten van zijn PR af! Ik ben zo ongelooflijk trots op zijn prestatie!


Na een watertje en een banaantje drinken we er als 2 blije eitjes een biertje op, verdiend!
Op de terugweg zeggen we nog paar keer hallo.
Hallo Wendy en loopmaatje, hallo Claudia en hallo Maaike.
Uiteraard sluiten we dag in stijl af met lekker eten (wel binnen want inmiddels is de regen echt losgebarsten). Zo’n PR voelt best goed!